به گزارش مجله نجم
امروزه، ستاره شناسان و علاقه مندان به فضا در سرتاسر جهان از حضور بی ثبات ما در کیهان شگفت زده شده اند، به ویژه هنگامی که ما در جهان در میان سیارک های بزرگی مانند سیارک هایی که دایناسورها را در 66 میلیون سال پیش از بین برد، پرسه می زنیم.
30 ژوئن روز سیارک است، تعطیلاتی که هر ساله برای بازتاب احتمال برخورد یک سنگ فضایی ویرانگر سیاره به زمین و اقداماتی که دانشمندان برای کاهش این خطر انجام می دهند، برگزار می شود.
این روز به یاد سال 1908 جشن گرفته می شود رویداد تونگوسکا در روسیه، هنگامی که یک صخره فضایی به اندازه نیمی از زمین فوتبال در بالای جنگلی دورافتاده در سیبری به هوا برخورد کرد – بزرگترین برخورد سیارکی که زمین تاکنون دیده است. این گلوله آتشین با نور درخشان‌تر از خورشید و به دنبال آن صدایی رعد مانند، گله‌های گوزن شمالی را کشت و مردم را در فاصله بیش از 40 مایلی (64 کیلومتری) از بالکن‌هایشان پرتاب کرد و حدود 80 میلیون درخت را صاف کرد. این ضربه به قدری گرد و غبار به هوا پرتاب کرد که غروب خورشید برای روزها قرمز آتشین بود و مردمی که در دوردست‌های آسیا زندگی می‌کردند می‌توانستند تا نیمه‌شب در فضای باز روزنامه بخوانند.
اخیراً، در فوریه 2013، یک سنگ فضایی 20 متری (66 فوت) در نزدیکی شهر چلیابینسک در روسیه به زمین برخورد کرد و حدود 1500 نفر را مجروح کرد و بیش از 3000 پنجره آپارتمان ها و ساختمان های تجاری را شکست. دانشمندان می گویند موج ضربه ای ناشی از این برخورد آنقدر قوی بود که دو بار دور سیاره ما چرخید.
مربوط: فسفات یافت شده در نمونه سیارک OSIRIS-REx ناسا نشان می دهد که سنگ فضایی Bennu از جهان اقیانوسی است.
نیک مسکوویتز از رصدخانه آریزونا برای Space.com گفت: اگرچه چنین سنگ‌های فضایی مخرب بیشتر در اقیانوس‌ها فرود می‌آیند، اما برخورد سیارکی در سال 2013، فقط یک دهه پیش، “به ما یادآوری کرد که این اتفاقات واقعاً رخ می‌دهند.” . سیارک‌ها این دوگانگی عجیب را دارند، جایی که احتمالاً واژگون می‌شوند اجزای زندگی به زمین، اما در عین حال برخورد اشتباه در مکان مناسب می‌تواند به هر کسی در اطراف ما آسیب جدی وارد کند.»
روز سیارک یک کمپین آگاهی جهانی است که توسط بنیاد سیارک ها در لوکزامبورگ رهبری می شود و از دسامبر 2016 در تقویم سازمان ملل متحد یک روز رسمی است. در سال های گذشته، این روز از طریق ده ها رویداد محلی در موسسات در سراسر جهان جشن گرفته شده است. جهان، که در آن صحبت ها حول محور علم سیارک ها بود، که موضوع مورد علاقه آن سال بود.
برای مثال سال گذشته بسیاری از رویدادها من بر موفقیت بزرگ ناسا تمرکز کردم ماموریت دارت، که یک فضاپیما به اندازه یخچال را به سیارکی به نام دیمورفوس کوبید و صخره فضایی را تا 33 دقیقه به احتمال زیاد از مدار خود خارج کرد. شکل جسم را تغییر دهید همچنین. DART اولین آزمایش دفاع سیاره‌ای بشر بود که ثابت کرد اگر سنگ فضایی مشابهی در مسیر برخورد با سیاره ما قرار گیرد، دانشمندان فناوری لازم برای دفاع از زمین را دارند. مسکوویتز گفت: «سال گذشته، روز سیارک بسیار شبیه جشنواره DART بود. “این یک روز سرگرم کننده است.”
جشن امسال که در حدود 30 موسسه در سراسر جهان از جمله در هند، آفریقا، اروپا و مکزیک برگزار می شود، شامل گفتگوهایی در مورد ماموریت اروپایی Hera است، که در ادامه ماموریت DART برنامه ریزی شده برای پرتاب در ماه اکتبر طراحی شده است. ارزیابی عواقب ماموریت در روز جمعه و شنبه (28 ژوئن و 29 ژوئن) در لوکزامبورگ، جایی که بنیاد سیارک ها مستقر است، رویدادها از سمینارهایی در مورد علم سیارک ها و پایداری فضا گرفته تا کارگاه هایی که بازدیدکنندگان می توانند با استفاده از LEGO فضاپیما بسازند، متفاوت بود. در شب، شرکت کنندگان با کنترل مجازی تلسکوپ ها در توسکانی، ایتالیا، آسمان شب را در زمان واقعی تحت نظارت اخترشناس Gianluca Masi، که پروژه تلسکوپ مجازی را هدایت می کند، کاوش کردند.
و اینجا A نقشه رویدادهای جاری مشابه در سراسر جهان را بیابید. اگر سیارکی در این نزدیکی نیست، می‌توانید به بحث‌های آنلاین درباره سیارک‌ها توسط فضانوردان و کارشناسان صنعت که بنیاد را تشکیل می‌دهند گوش دهید. اخیرا پخش شد.
در ایالات متحده، انتظار می‌رود که صدها نفر امروز (30 ژوئن) به دانشمندان بپیوندند و در تورهای کامل در اطراف دهانه شهاب‌سنگ، جایی که نمایش‌های علمی سیارک‌ها و بازی‌های موضوعی، همراه با غذا و نوشیدنی برنامه‌ریزی شده‌اند، بپیوندند.
مت کنت، رئیس و مدیر عامل شرکت Meteor Crater و موزه فضایی Barringer در بیانیه‌ای گفت: «اینجا در شمال آریزونا، ما می‌توانیم تأثیر واقعی سیارک‌ها را بر سیاره خود ببینیم. اطلاعیه قبلی“چه جایی بهتر از اینجا برای برگزاری رویداد روز سیارک؟”
تا ساعت 19:00 به وقت محلی، بازدیدکنندگان برای مشاهده تلسکوپ و تظاهرات علمی توسط ستاره شناسان، از جمله مسکوویتز، به رصدخانه لاول، در فاصله حدود نیم ساعتی، حرکت خواهند کرد. او گفت که از آنجایی که امسال روز سیارک در تعطیلات آخر هفته است، “ما می توانیم ازدحام بسیار زیادی را بین این دو سایت ببینیم.”
در لاول، برایان اسکایف، دانشمند پژوهشگر، در مورد قمر عجیب زهره زیر ماه بحث خواهد کرد. این قمر نیز یک سیارک نزدیک به زمین در نظر گرفته می شود که در سال 2002 کشف شد و اخیراً نام جذابی را دریافت کرد زوویبه نظر می رسد این سیارک به دور زهره می چرخد، اما به طور دائم توسط نیروهای جزر و مدی سیاره محدود نمی شود، به این معنی که در نهایت به بیرون پرتاب می شود. این سیارک یک سنگ فضایی بالقوه خطرناک در نظر گرفته می شود، اما در مسیر برخورد با زمین نیست.
Moskowitz همچنین در Lowell پروژه ای را ارائه خواهد کرد که از دوربین های نظارتی خارج از قفسه برای گرفتن عکس از آسمان شب در جستجوی شهاب ها استفاده می کند و قادر است هر شب تا 500 شهاب را ثبت کند. او گفت که این پروژه که LO-CAMS نامیده می شود (مخفف دوربین های شهاب سنگ رصدخانه لوول)، متکی بر “تجهیزات ارزان قیمتی است که برای اهداف علمی خوب استفاده می شود.” اگر ابزار مناسبی برای رصد داشته باشید، آسمان شب می‌تواند بسیار فعال باشد.
این پروژه هشت سال پیش توسط Moskowitz به عنوان یک سرگرمی آغاز شد و از آن زمان به یک عملیات تمام عیار با ده ها دوربین در پشت بام موسسات علمی، مدارس، کالج ها، و گاهی اوقات حتی اقامتگاه های خصوصی در سراسر آریزونا تبدیل شد. مسکوویتز و تیم LO-CAMS با تصاویری با وضوح بالا که توسط این دوربین‌ها گرفته شده است، می‌توانند مسیر شهاب‌سنگ‌های نخودی را پیش‌بینی کنند و بعداً به دنبال قطعاتی بگردند که احتمالاً از سفرشان به زمین جان سالم به در برده‌اند، «مانند شکار لاشخور نهایی». گفت. مسکوویتز
در یک تصادف کیهانی جالب، امسال روز سیارک در پاشنه دو سیارک در حال عبور از نزدیکی زمین است. برای روشن بودن، هیچ یک قرار نبود سیاره ما را تحت تاثیر قرار دهد، اما با این وجود این برخورد قابل توجه بود. بزرگترین آنها، یک صخره فضایی به اندازه کوه اورست به نام 415029 (2011 UL21) است که در روز پنجشنبه (27 ژوئن) از سیاره ما عبور کرد و به طور متوسط حدود 17 برابر نزدیکتر از ماه به زمین پرواز کرد. با این حال، سیارک کوچکتر که 2024 MK نام دارد، در روز شنبه (29 ژوئن) به مدار ماه به دور زمین رفت، به اندازه ای نزدیک که ستارگان با استفاده از تلسکوپ های کوچک در مکان های تاریک آسمان، آن را مشاهده کنند.
اگر یک سیارک در مسیر برخورد با زمین باشد، ماموریت های انحراف سیارک مانند DART برای کاهش خطر برخورد بسیار مهم خواهد بود. این ماموریت، که در سطح جهانی به عنوان یک موفقیت در سطوح مختلف تلقی می شود، گواهی بر فناوری موجود ما و تیمی متشکل از بیش از صدها دانشمند و مهندس است که آن را توسعه داده اند. با این حال، کارایی هر استراتژی در واقع به اندازه سنگ فضایی و مدت زمان ما بستگی دارد. تنها راه کاهش خطر برخورد غافلگیرانه یک سیارک، یافتن و ردیابی هر چه بیشتر سیارک‌هاست، زیرا آن‌هایی که خطری برای زمین هستند، «معمولاً اجرامی هستند که اکنون کشف می‌شوند و ده‌ها یا قرن‌ها بعد بالقوه برخورد خواهند کرد». مسکوویتز گفت.
پیشرفت‌های فناوری در سال‌های اخیر به دانشمندان این امکان را داده است که تعداد فزاینده‌ای از سیارک‌ها را در منظومه شمسی فهرست‌بندی کنند، از جمله برنامه‌های هوش مصنوعی که بیش از 27000 سیارک قبلاً کشف شده را کشف کرده‌اند. آنها در تصاویر تلسکوپ نادیده گرفته می شوندپیش بینی می شود تا سال آینده حداقل چند میلیون سنگ فضایی کشف شود. رصدخانه Vera C. Rubinکه از سال آینده، حداقل به مدت یک دهه، هر شب آسمان جنوب را تصویر می کند. با این سرعت، انتظار می‌رود این رصدخانه تعداد سیارک‌های شناخته شده را تنها در شش ماه اول فعالیت خود دو برابر کند.
مسکوویتز گفت که در چند دهه آینده، دانشمندان ممکن است بتوانند خطرات مرتبط با برخوردهای بزرگ سیارک ها را کاهش دهند، اگر نه تا حد زیادی از بین ببرند.
این تجملی است که دایناسورها نداشتند، و این چیزی است که برای همیشه به‌عنوان یک گونه به جلو حرکت می‌کنیم.»
