به گزارش مجله نجم
زمین شناسان با حفاری در لایه یخی عظیم در غرب قطب جنوب، بقایای یک سیستم رودخانه ای باستانی را کشف کردند که زمانی نزدیک به هزار مایل جریان داشت.
بر اساس یافته های آنها که در 5 ژوئن در مجله Science Advances منتشر شد، این کشف نگاهی اجمالی به تاریخ زمین ارائه می دهد و نشان می دهد که چگونه تغییرات شدید آب و هوایی می تواند سیاره را تغییر دهد.
یوهان کلاگز، یکی از نویسندگان این مطالعه و رسوب شناس در موسسه آلفرد وگنر و مرکز هلمهولتز برای قطب شمال و مرکز هلمهولتز می گوید: “اگر به تغییرات شدید آب و هوایی بالقوه در آینده فکر کنیم، باید از دوره هایی در تاریخ زمین که این اتفاق رخ داده است، یاد بگیریم.” تحقیقات دریایی در آلمان، در واقع به Live Science گفت.
بین 34 میلیون تا 44 میلیون سال پیش، دوره ای که به عنوان ائوسن میانی تا اواخر شناخته می شود، جو زمین به شدت تغییر کرد. با کاهش سطح دی اکسید کربن، خنک شدن جهانی باعث شد یخچال های طبیعی در زمین های عاری از یخ تشکیل شوند.
مربوط: داده های ماهواره ای نیروی فضایی ایالات متحده معمای گرم شدن قطب شمال را روشن می کند
دانشمندان علاقه مند به بررسی چگونگی توسعه این رویداد بزرگ آب و هوایی در قطب جنوب هستند، به ویژه هنگامی که سطح دی اکسید کربن در زمین به دلیل تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان همچنان در حال افزایش است. مقدار دی اکسید کربن در اواخر ائوسن تقریباً دو برابر مقدار امروزی بود. کلاگز گفت، با این حال، اگر سطح گازهای گلخانه ای به افزایش ادامه یابد، ممکن است مشابه سطوح مورد انتظار در حدود 150 تا 200 سال باشد.
اما کشف گذشته دشوار است. امروزه بیشتر قسمت‌های غرب قطب جنوب پوشیده از یخ است و دسترسی به سنگ‌های رسوبی را که برای مطالعه محیط‌های اولیه حیاتی هستند، دشوار می‌کند. زمین شناسان اغلب به نوع دانه ها، مواد معدنی و فسیل های محبوس شده در این رسوبات برای تعیین نوع شرایط مشخص کننده یک منطقه تکیه می کنند.
در سال 2017، کلاگز و سایر دانشمندان سوار بر کشتی تحقیقاتی Polarstern از بخش جنوبی شیلی، از طریق گذرگاه ناهموار دریک به بخش غربی قاره یخی عبور کردند. کلاگز و تیمش با استفاده از تجهیزات پیشرفته حفاری کف دریا، اقدام به جمع‌آوری نمونه‌هایی از رسوبات نرم و سنگ‌های سخت در بستر دریای منجمد کردند.
پس از حفاری در عمق 100 فوتی (30 متری) در کف دریا، محققان رسوبات لایه ای از دو دوره مختلف را بازیابی کردند.
آنها با محاسبه نیمه عمر عناصر رادیواکتیو مانند درصد اورانیوم و سرب در رسوب دریافتند که قسمت پایینی رسوب در اواسط سال تشکیل شده است.دوره کرتاسه، حدود 85 میلیون سال پیش. این رسوبات حاوی فسیل ها، هاگ ها و گرده های مشخصه جنگل های بارانی معتدلی بود که در آن زمان وجود داشت. بخش بالایی رسوبات عمدتاً حاوی ماسه‌های مربوط به سن ائوسن اواسط تا اواخر یعنی حدود 30 تا 40 میلیون سال پیش بود.
کلاگز گفت، پس از بررسی دقیق‌تر، آنها یک الگوی چینه‌شناسی قوی را در لایه ماسه ائوسن تشخیص دادند که شبیه به آن چیزی است که از دلتای رودخانه می‌آید، بسیار شبیه به آنچه ممکن است در رودخانه می‌سی‌سی‌پی یا ریو گرانده با آن مواجه شویم.
دانشمندان با انجام تجزیه و تحلیل نشانگرهای زیستی لیپید، میزان چربی و قند موجود در رسوبات را اندازه‌گیری کردند و یک مولکول منحصربه‌فرد را یافتند که معمولاً در سیانوباکتری‌هایی یافت می‌شود که در آب‌های شیرین زندگی می‌کنند. این کشف ظن آنها را مبنی بر اینکه رودخانه ای باستانی از میان قاره می گذرد تأیید کرد.
محققان توانستند دانه‌های ائوسن را در یک منطقه نمک مشخص در کوه‌های ترانس قطب جنوب ردیابی کنند، جایی که آنها از منطقه‌ای عبور کردند که حدود 930 مایل (1500 کیلومتر) امتداد داشت و سپس به دریای آموندسن تخلیه شدند.
کلاگز گفت: “این هیجان انگیز است – فقط داشتن این تصویر هیجان انگیز در ذهن شما که یک سیستم رودخانه ای غول پیکر در قطب جنوب جریان دارد که اکنون توسط کیلومترها یخ پوشیده شده است.”
کلاگز و تیمش اکنون در حال تجزیه و تحلیل بخش‌هایی از رسوبات هسته‌ای هستند که مربوط به دوره‌ای جدیدتر از الیگوسن-میوسن، حدود ۲۳ میلیون سال پیش است. این به بهبود مدل ها برای پیش بینی بهتر آب و هوای آینده کمک می کند.
