به گزارش مجله نجم
بشریت اخیراً از یک گلوله مداری با اختلاف کمتری نسبت به آنچه ما فکر می‌کردیم طفره رفته است.
در ساعات اولیه 28 فوریه، ماهواره جاسوسی مرده Cosmos 2221 روسیه و فضاپیمای TIMED ناسا، که از سال 2001 جو زمین را مطالعه می‌کند، به طرز ناراحت کننده‌ای از مدار نزدیک خود عبور کردند و تنها در فاصله 65 فوتی (20 متری) هر دوی آنها قرار گرفتند. آخر.
به هر حال این تخمین اولیه بود. به گفته پام میلروی، معاون مدیر ناسا، مطالعات دیگر نشان داد که اصلاح عملاً به آن نزدیک‌تر است.
ما اخیراً از طریق تجزیه و تحلیل متوجه شدیم که گردنه کمتر از 10 متر است [33 feet] میلروی در 9 آوریل در طی ارائه ای در سی و نهمین سمپوزیوم فضایی در کلرادو اسپرینگز گفت: جدا از آن – در پارامترهای بدنه سخت برای هر دو ماهواره.
او گفت: «در سطح شخصی و همچنین برای همه ما در ناسا بسیار تکان دهنده بود.» او افزود که این برخورد «واقعاً همه ما را ترساند».
مربوط: 7 ایده شگفت انگیز برای تمیز کردن زباله های فضایی
او توضیح داد: «اگر این دو ماهواره با هم برخورد می‌کردند، شاهد تولید زباله‌های قابل توجهی بودیم – قطعات کوچکی که ده‌ها هزار مایل در ساعت حرکت می‌کردند و منتظر سوراخ کردن یک فضاپیمای دیگر بودند که به طور بالقوه جان انسان‌ها را به خطر می‌اندازد».
این فقط یک موضوع تئوری نیست. به عنوان مثال، در آگوست 2021، ماهواره نظامی Yunhai 1-02 چین مورد اصابت یک زباله فضایی قرار گرفت – ظاهراً بخشی از زباله های موشک زنیت-2 که ماهواره جاسوسی روسی Tselina-2 را در سال 1996 پرتاب کرد.
در حالی که چنین برخوردهایی هنوز نادر هستند، با شلوغ شدن مدار زمین، برخوردهای نزدیک مانند آنچه که TIMED جان سالم به در برد، رایج تر می شود.
طبق گزارش آژانس فضایی اروپا (ESA) در حال حاضر حدود 11500 ماهواره در حال گردش به دور سیاره ما هستند که 9000 از آنها عملیاتی هستند. به هر حال، بیش از نیمی از این وسایل نقلیه کاربردی بخشی از شبکه پهن باند Starlink SpaceX هستند. این صورت فلکی بزرگ و در حال رشد در حال حاضر از حدود 5800 ماهواره تشکیل شده است.
اما این تنها بخشی از تصویر است. طبق برآورد ESA، حدود 36500 قطعه زباله فضایی به عرض حداقل 4 اینچ (10 سانتی متر) در مدار زمین و بیش از 130 میلیون قطعه حداقل 1 میلی متر عرض وجود دارد.
همانطور که میلروی اشاره کرد، با توجه به سرعت های موجود، چنین قطعات کوچکی از زباله می تواند به ماهواره ها و ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) آسیب برساند. در مدار ایستگاه فضایی بین‌المللی، در ارتفاع حدود 250 مایلی (400 کیلومتری)، این اجرام با سرعتی در حدود 17500 مایل در ساعت (28160 کیلومتر در ساعت) حرکت می‌کنند – بسیار سریع‌تر از هر گلوله‌ای.
میلروی اضافه کرد که ناسا در طول سال ها برای کمک به کاهش مشکل زباله های فضایی کار کرده است. برای مثال، او به کار دو دهه پیش آژانس برای کمک به اجرای «عمل‌های عقل سلیم»، مانند غیرفعال کردن مراحل بالای موشک در مدار اشاره کرد – فرآیندی که شامل تخلیه سوخت باقی‌مانده برای کاهش انفجار آن است. ممکن است.
میلروی گفت که آژانس می خواهد کارهای بیشتری انجام دهد. این فشار رو به رشد شامل «استراتژی پایداری فضایی» یکپارچه است که ناسا اولین قسمت آن را در روز سخنرانی میلروی منتشر کرد.
استراتژی پایداری فضایی تحت رهبری یک شورای مشورتی بین سازمانی توسعه داده شد و بر پیشرفت‌هایی که ناسا می‌تواند در جهت اندازه‌گیری و ارزیابی پایداری فضایی در مدار زمین، شناسایی راه‌های مقرون‌به‌صرفه برای دستیابی به اهداف پایداری، و تسریع اتخاذ شیوه‌های پایدار انجام دهد، تمرکز دارد. از طریق فناوری و آژانس در بیانیه ای در 9 آوریل گفت: “سیاست ها را توسعه دهید و تلاش ها را برای به اشتراک گذاری و دریافت اطلاعات با بقیه جامعه فضایی جهانی افزایش دهید.”
استراتژی پایداری ناسا در نهایت شامل چهار حوزه خواهد بود: زمین، مدار زمین، فضای ماه (منطقه نزدیک و اطراف ماه) و فضای عمیق. مقامات آژانس گفتند که جلد اول 35 صفحه ای بر پایداری در مدار زمین تمرکز دارد.
می‌توانید درباره استراتژی پایداری بیشتر بدانید و جلد اول را از طریق ناسا در اینجا بخوانید.
