تلسکوپ فضایی جیمز وب کشف کرده است که برخی از کهکشان‌های اولیه کیهان با سرعت‌های شگفت‌انگیزی سرچشمه گرفته‌اند.
به گزارش مجله نجم
با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب، دانشمندان کشف کرده اند که کهکشان های کیهان اولیه باید سریعتر از حد انتظار رشد کرده باشند. علاوه بر این، همین تیم همچنین دریافتند که 10 میلیارد سال پیش، جهان آنطور که قبلاً تصور می شد، آشفته و آشفته نبود.
تیم بین المللی به رهبری محققان دانشگاه دورهام در بریتانیا، با کشف شواهدی از ساختارهایی به نام “میله های ستاره ای” در کهکشان هایی که چند میلیارد سال پس از انفجار بزرگ وجود داشته اند، به این نتیجه رسیدند.
میله های ستاره ای نواحی مستطیلی با چگالی ستاره ای افزایش یافته در هسته کهکشان های مارپیچی مانند کهکشان راه شیری و دیگر کهکشان های دیسکی هستند. هنگامی که آنها شکل می گیرند، میله های ستاره ای گاز را به سمت هسته کهکشان های خود می فشارند، بنابراین تولد ستارگان را تنظیم می کنند. وجود این ساختارهای میله‌ای مرکزی نشان می‌دهد که کهکشان وارد «فاز پایدارتر و بالغ‌تر» شده است.
مربوط: تلسکوپ فضایی جیمز وب کهکشان‌های کوتوله‌ای را پیدا می‌کند که به اندازه کافی برای بازسازی کل جهان اولیه پر شده‌اند.
زوئی لو کونتی، سرپرست تیم و محقق دانشگاه دورهام، در بیانیه‌ای گفت: کهکشان‌ها در جهان اولیه بسیار سریعتر از آنچه ما فکر می‌کردیم بالغ می‌شوند. این یک شگفتی واقعی است زیرا شما انتظار دارید که جهان در آن نقطه بسیار متلاطم باشد، با برخوردهای زیادی بین کهکشان ها و گازهای زیادی که هنوز به ستاره تبدیل نشده اند.
با این حال، به لطف تلسکوپ فضایی جیمز وب، ما در اوایل زندگی کیهان تعداد زیادی از این میله‌ها را می‌بینیم، که به این معنی است که کهکشان‌ها در مرحله تکاملی خود از آنچه قبلاً تصور می‌شد، پایدارتر بودند باید انتظارات خود را تعدیل کنیم.”
حرکت بین میله های تلسکوپ فضایی جیمز وب
این اولین باری نیست که دانشمندان به تاریخ اولیه 13.8 میلیارد ساله کیهان می پردازند.
تلسکوپ فضایی هابل نیز این ویژگی‌ها را دید، اما آن چشمی که دور کیهان می‌چرخد، می‌تواند به ۸ تا ۹ میلیارد سال قبل بازگردد. با این حال، افزایش حساسیت و دامنه طول موج JWST این مشاهدات را برای حداقل یک میلیارد سال دیگر گسترش داده است. این نشان داد که میله هایی در کهکشان ها بین 8 تا 11.5 میلیارد سال پیش دیده شده است. در واقع، از 368 کهکشان دیسکی که تیم برای این مطالعه مورد بررسی قرار داد، 20 درصد از قبل دارای میله بودند.
که آن را دو برابر عدد مشاهده شده توسط هابل
دیمیتری گادوتی، یکی از اعضای این پژوهشگر، می گوید: «ما دریافتیم که میله های بسیار بیشتری در جهان اولیه وجود داشته است که قبلاً در مطالعات هابل یافت شده بود، این بدان معناست که تکامل کهکشان های میله محور برای مدت بسیار طولانی تر از آنچه قبلاً تصور می شد رخ داده است. تیم و دانشمند دانشگاه دورهام. این واقعیت که بارهای زیادی وجود دارد بسیار هیجان‌انگیز است.»
هر چه تیم با تلسکوپ فضایی جیمز وب به عقب تر می رفت، ساختارهای میله ای کمتری در کهکشان ها مشاهده می شد.
آنها معتقدند این ممکن است به این دلیل باشد که کهکشان ها در مراحل اولیه کیهان به خوبی شکل نگرفته اند. یک جایگزین ممکن است این باشد که میله‌های کوتاه‌تر در کهکشان‌های قدیمی‌تر رایج‌تر بودند. حتی قدرت رصد شگفت انگیز تلسکوپ فضایی جیمز وب برای دیدن این نوارهای کوتاه در کهکشان های اولیه کافی نیست.
با این نتایج، تیم اکنون می خواهد از تلسکوپ فضایی جیمز وب برای نگاه کردن به زمان کیهانی، با نگاهی به 12.2 میلیارد سال استفاده کند. این می تواند نشان دهد که آیا رشد میله ها تنها 1.6 میلیارد سال پس از انفجار بزرگ رایج بوده است یا خیر.
گادوتی در پایان گفت: «شبیه‌سازی‌های کیهان اکنون باید موشکافی شوند تا ببینیم آیا همان نتایجی را که از رصدهایی که با تلسکوپ فضایی جیمز وب انجام دادیم به دست می‌آوریم». ما باید خارج از آنچه فکر می‌کردیم می‌دانیم فکر کنیم.»
تحقیقات این تیم در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شد.
