به گزارش مجله نجم
کاوشگر فضای بین ستاره ای ناسا وویجر 1 سرانجام دوباره به شیوه ای قابل درک با کنترل زمینی ارتباط برقرار کرد. روز شنبه (20 آوریل)، وویجر 1 برای اولین بار در 5 ماه گذشته کنترل زمینی را در مورد وضعیت سلامت خود به روز کرد. اگرچه فضاپیمای وویجر 1 هنوز داده‌های علمی معتبری را به زمین ارسال نمی‌کند، اما اکنون در حال بازگرداندن اطلاعات قابل استفاده درباره وضعیت سلامت و عملکرد سیستم‌های مهندسی خود است.
سی و پنج سال پس از پرتاب در سال 1977، وویجر 1 به اولین جسم ساخته دست بشر تبدیل شد که منظومه شمسی را ترک کرد و وارد فضای بین ستاره ای شد. شش سال بعد در سال 2018، خواهر فضایی خود، وویجر 2، خارج از محله کیهانی ما دنبال شد. خوشبختانه، وویجر 2 هنوز عملیاتی است و به خوبی با زمین ارتباط برقرار می کند.
این دو فضاپیما تنها اشیای ساخته دست بشر هستند که خارج از تأثیر خورشید به کاوش در فضا می پردازند. با این حال، در 14 نوامبر 2023، پس از 11 سال اکتشاف فضای بین ستاره ای و در حالی که 15 میلیارد مایل (24 میلیارد کیلومتر) از زمین فاصله داشت، کد دودویی وویجر 1 کشف شد – زبان کامپیوتری 0 و 1 که برای برقراری ارتباط با سیارات استفاده می کند. . تیم پرواز او در ناسا – دیگر منطقی نیست.
مربوط: ما سرانجام می دانیم که چرا فضاپیمای وویجر 1 ناسا ارتباط خود را متوقف کرد و دانشمندان در تلاش برای حل این مشکل هستند.
در ماه مارس، تیم عملیاتی وویجر 1 ناسا یک “پوک” دیجیتالی به فضاپیما ارسال کرد که باعث شد زیرسیستم داده های پرواز (FDS) یک بازخوانی کامل حافظه را به خانه ارسال کند.
این تخلیه حافظه به دانشمندان و مهندسان نشان داد که “اشکال” نتیجه کد خراب است که در یک تراشه واحد قرار دارد که حدود 3٪ از حافظه FDS را نشان می دهد. از دست دادن این کد، داده های علمی و مهندسی Voyager 1 را غیرقابل استفاده کرد.
البته تیم ناسا نمی تواند این تراشه را به صورت فیزیکی تعمیر یا جایگزین کند، اما کاری که می توانند انجام دهند این است که کد آسیب دیده را از راه دور در جای دیگری در حافظه FDS قرار دهند. اگرچه هیچ بخش حافظه به اندازه کافی بزرگ نیست که کل این کد را در خود جای دهد، تیم می تواند آن را به بخش هایی تقسیم کرده و این قسمت ها را جداگانه ذخیره کند. برای انجام این کار، آنها همچنین باید پارتیشن‌های ذخیره‌سازی مربوطه را تنظیم کنند تا اطمینان حاصل شود که افزودن این کد خراب باعث نمی‌شود که این بخش‌ها به‌صورت جداگانه یا با هم کار نکنند. علاوه بر این، پرسنل ناسا همچنین باید اطمینان حاصل کنند که هرگونه اشاره به محل کد آسیب دیده به روز می شود.
در 18 آوریل 2024، تیم شروع به ارسال کد به مکان جدید خود در حافظه FDS کرد. این یک فرآیند سخت بود، زیرا 22.5 ساعت طول کشید تا سیگنال رادیویی فاصله بین زمین و وویجر 1 را طی کند و سپس 22.5 ساعت دیگر برای دریافت سیگنال از فضاپیما.
اما تا روز شنبه (20 آوریل)، تیم تأیید کرد که تنظیم آنها جواب داده است. برای اولین بار در پنج ماه گذشته، دانشمندان توانستند با وویجر 1 ارتباط برقرار کنند و صحت آن را تأیید کنند. طی چند هفته آینده، این تیم روی اصلاح بقیه برنامه FDS کار خواهد کرد و هدف آن بازیابی مناطقی از سیستم مسئول بسته بندی و بازگرداندن داده های علمی حیاتی از فراتر از مرزهای منظومه شمسی است.
