مریخ نورد کنجکاوی ممکن است متان را از زیر سطح مریخ آروغ بزند
به گزارش مجله نجم
از سال 2012، مریخ نورد کنجکاوی ناسا بارها متان را در مریخ، به ویژه در نزدیکی محل فرود آن در داخل دهانه گیل به وسعت 96 مایل (154 کیلومتر) شناسایی کرده است.
اما این متان مریخ نامنظم عمل می کند. این فقط در شب ظاهر می شود، به صورت فصلی نوسان می کند و به طور غیرقابل پیش بینی تا سطوح 40 برابر بالاتر از حد معمول افزایش می یابد. برای گیج شدن بیشتر، این گاز به مقدار قابل توجهی در … جو مریخیدر نزدیکی سطح در مناطق دیگر سیاره سرخ کشف نشده است. پس در دهانه گیل چه می گذرد؟
گروهی از محققان ناسا به رهبری الکساندر پاولوف، دانشمند سیارهشناسی، اکنون ممکن است حداقل یک پاسخ جزئی داشته باشند. تیم پیشنهاد می کند مریخ متان در زیر پوسته ای از نمک سخت شده در سنگ سنگی در گیل به دام افتاده است. دمای گرم روز می تواند پوسته زمین را ضعیف کند و به متان در شب اجازه خروج بدهد. وزن فضاپیمای سنگینی که بر روی پوسته حرکت می کند می تواند باعث ترک خوردگی پوسته نیز شود و به متان اجازه می دهد تا در یک پف غلیظ منفجر شود. (بله، مثل آروغ زدن یک نوزاد است.)
مربوط: مریخ نورد کنجکاوی ناسا: راهنمای قطعی
محققان در اینجا فرضیه خود را آزمایش کردند زمیناستفاده از سنگ سنگی شبیه سازی شده مریخ. نمکی به نام پرکلرات که به طور گسترده در مریخ یافت می شود. نئون آنالوگ متان است. آزمایشهای آنها که در داخل یک اتاق شبیهسازی مریخ در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در مریلند انجام شد، نشان داد که پوسته نمکی میتواند تحت شرایط خاصی تشکیل شود و متان را در زیر آن به دام بیندازد.
در حالی که لایه ای از نمک سخت شده ممکن است رفتار نامنظم متان مریخ را توضیح دهد، دانشمندان هنوز نمی دانند که چرا متان در مریخ در وهله اول وجود دارد. روی زمین، متان عمدتاً توسط موجودات زنده تولید می شود، اما هنوز هیچ نشانه ای از آن پیدا نکرده ایم. زندگی روی مریخ.
برای روشن شدن، متان نشانه مطمئنی از حیات نیست. گاز را می توان با فرآیندهای زمین شناسی نیز تولید کرد.
اشوین واساوادا، دانشمند پروژه کنجکاوی در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در جنوب کالیفرنیا، گفت: «این داستانی با پیچش های داستانی زیادی است. بیانیه. برخی از کارهای متان باید به فضاپیماهای سطحی آینده واگذار شود که بیشتر روی پاسخ به این سؤالات خاص متمرکز هستند.»
این یک مقاله تحقیقاتی در مورد تیم بود ارسال شده در 9 مارس 2024، در مجله تحقیقات ژئوفیزیک.