“من این کت و شلوارها را خیلی دوست دارم.” لباس فضایی استارلاینر شیک (و منعطف) بوئینگ فضانوردان را غوغا می کند (انحصاری)
به گزارش مجله نجم
هیوستون – همانطور که یک کانادایی عادت دارد در ایستگاه های اتوبوس در دمای منفی 40 درجه بایستد، من هم با پوشیدن دستکش های سخت غریبه نیستم. بنابراین وقتی دستکش های لباس فضایی استارلاینر بوئینگ به من اجازه داد انگشتانم را به راحتی خم کنم، هیجان زده شدم.
خوشبختانه، شرایط آزمایش من کمتر از زمستان یا پرواز فضایی بود: من در حال آزمایش بخشی از تجهیزات Starliner در مرکز فضایی جانسون (JSC) فضاپیمای اولیه (ساختمان 9) در طی یک تور رسانه ای قبل از اولین ماموریت فضانوردی این شرکت در ناسا بودم . این پرواز، تست پرواز خدمه یا CFT، قرار است حداکثر تا 6 می انجام شود.
توری ولز پدروتی خلبان لباس فضایی استارلاینر در 21 مارس در JSC به خبرنگاران گفت: “این لباس یک لباس صعود است، به این معنی که برای استفاده در فضای داخلی وسیله نقلیه ما ساخته شده است.” او همچنین توضیح داد که چگونه در 40 سال گذشته از زمان طراحی لباس‌های صعود شاتل فضایی ناسا، پیشرفت‌های چشمگیری در طراحی لباس فضایی دیده شده است.
مربوط: اولین فضانوردان بوئینگ استارلاینر آماده پرتاب به ایستگاه فضایی بین المللی برای ناسا هستند (انحصاری)
بوئینگ همراه با اسپیس ایکس دومین تامین کننده خدمه تجاری برای ماموریت های فضانوردی است. این دو شرکت در سال 2014 مأموریت یافتند تا پس از بازنشستگی شاتل فضایی، خدمه‌های ناسا را به ایستگاه فضایی بین‌المللی هدایت کنند. اسپیس ایکس در سال 2020 ماموریت های عملیاتی خود را به ایستگاه فضایی بین المللی آغاز کرد، در حالی که پرواز استارلاینر بارها به دلیل مشکلات فنی متعدد به تعویق افتاده است. (شرکت و ناسا اکنون می گویند همه چیز به اندازه کافی خوب حل شده است تا خدمه را با خیال راحت وارد هواپیما کنند.)
در CFT، بوچ ویلمور و سانی ویلیامز فضانوردان ناسا یک سفر دریایی تقریباً 10 روزه به ایستگاه فضایی بین‌المللی برای ارزیابی عملکرد Starliner و تمام سخت‌افزارهای مرتبط با آن، از جمله لباس‌های فضایی ساخت بوئینگ، انجام می‌دهند.
با فرض اینکه همه چیز خوب پیش برود و برنامه پرتاب ادامه یابد، اولین ماموریت عملیاتی شش ماهه فضانوردان روی فضاپیمای بوئینگ – معروف به Starliner-1 – در اوایل سال 2025 انجام خواهد شد.
مربوط: بوئینگ قبل از پرتاب اولین فضانورد شروع به سوخت رسانی به کپسول استارلاینر می کند
بوئینگ برای اولین بار در سال 2017 از لباس های فضایی خود با ویژگی هایی از جمله پوشش شیشه ای در کلاه ایمنی و دستکش های حساس به صفحه نمایش لمسی رونمایی کرد. مقامات ناسا در آن زمان نوشتند که لباس کلی با استفاده از مواد پیشرفته و الگوهای مشترک جدید سبک‌تر و انعطاف‌پذیرتر می‌شد.
لباس های پرتاب و ورود خدمه شاتل فضایی حدود 30 پوند (13.7 کیلوگرم) وزن دارند، در حالی که وزن نسخه بوئینگ تنها 20 پوند (9 کیلوگرم) است. ناسا نوشت: به غیر از دستکش های مفصلی، سایر ویژگی های انعطاف پذیری که فضانوردان استارلاینر از آن بهره می برند شامل مواد متحرک در آرنج ها و زانوها، همراه با “زیپ های دارای موقعیت استراتژیک” است.
فضانوردان انعطاف پذیر هستند. ویلیامز در یک کنفرانس مطبوعاتی در JSC در 22 مارس گفت: “من واقعاً این کت و شلوارها را دوست دارم.” ما با شرکت، دیوید کلارک، از طریق بوئینگ کار کردیم تا کت و شلوارها را برای ما بسازند… فکر می کنم آنها واقعاً خوب هستند – خوب.
فضانوردان شاتل فضایی مانند ویلیامز و ویلمور در طول چند دهه چند لباس فضایی داخلی پوشیده بودند. مقامات مرکز فضایی هیوستون نوشتند که در اوایل سال 1981-1981 ماموریت های 2 از STS-1 تا STS-4 از لباس پرتاب (LES) برگرفته از لباس هایپرباریک استفاده شده توسط خلبانان USAF در اواسط دهه 1970 استفاده شد.
مربوط: به آبی: لباس فضایی استارلاینر بوئینگ و لباس فضانوردان آبی گذشته
ناسا سپس فضانوردان را بدون لباس به فضا برد تا فاجعه چلنجر در سال 1986 که در طی صعود هفت نفر کشته شدند. پس از آن، تمام خدمه ناسا با استفاده از نوعی لباس فضایی کدو تنبل، که همگی توسط دیوید کلارک (همان سازنده‌ای که لباس‌های فضایی برنامه جمینی را در دهه 1960 تولید کرد) در شاتل فضایی پرواز کردند.
یک لباس LES اصلاح شده از روزهای اولیه شاتل فضایی پوشیده شده است که با STS-26 در سال 1988 شروع شد تا STS-64 در سال 1994. این لباس LES یک لباس یک تکه با فشار جزئی بود. مرکز فضایی در هیوستون نوشت که این لباس با یک مثانه پر از هوا بین بدن فضانورد و لایه بیرونی لباس باد می‌شود تا “فشار مکانیکی مستقیم بر بدن هنگام باد شدن ایجاد کند.”
پس از یک دوره انتقال، بقیه خدمه شاتل تا زمان بازنشستگی برنامه در سال 2011 از لباس فرار خدمه پیشرفته (ACES) استفاده کردند. ACES یک لباس فضایی با فشار کامل بود که فضانورد را “در یک پاکت فشاری محکم و به شکل بدن” قرار می داد، اما با جرم کمتر و انعطاف پذیری مفصل بیشتر از LES. این نه تنها برای راحتی خدمه، بلکه برای اقدامات اضطراری نیز مهم بود.
اکنون، یک نسل بعد، دسته بعدی لباس‌های فضایی تولید شده توسط بوئینگ، اسپیس ایکس و سایر شرکت‌ها با هدف انعطاف‌پذیری بیشتر در عین حفظ امنیت خدمه انجام می‌شود. در واقع، بوئینگ به تغییر طراحی لباس فضایی خود ادامه می دهد: پس از پرواز نسخه فعلی دیوید کلارک در CFT، نسخه جدیدی از ILC Dover برای فضانوردان استفاده خواهد شد، Space.com شریک Space.com در سال 2022 گزارش داد.
Wills Pedrotty در JSC به ما توضیح داد که کت و شلوار Starliner فعلی در پنج سایز موجود است. هر یک از خدمه به دقت اندازه گیری می شود و سپس قطعات مربوط به بدن آنها را می توان برای بهترین راحتی و ایمنی تعویض کرد. در مورد کفش های توکار، 10 سایز وجود دارد که می توانید روی پای خود قرار دهید که همگی توسط San Antonio Shoemakers ساخته شده اند.
ولز پدروتی به لباس فضایی بسیار کوچکی اشاره کرد که روی میزی در ترمینال 9 نشسته بود تا ویژگی های مختلف را نشان دهد. برای مثال، زیپ‌هایی با دندانه‌های پلاستیکی روی کت و شلوار امکان فشار دقیق را فراهم می‌کنند: «ردیف‌های دوتایی از دندان‌ها وجود دارند که به آن (لباس فضایی) اجازه قفل شدن و قفل شدن را می‌دهند» تا فشار را حفظ کند.
اما بهترین قسمت کت و شلوار، به گفته ولز پدروتی، گیره است. میدان دید بسیار شدیدی دارد. وقتی داخل کت و شلوار هستید، می توانید کل سر خود را از این طرف به سمت دیگر بچرخانید و تا اینجا را ببینید. بنابراین میدان دید این ماسک بسیار شگفت انگیز است.
لباس‌های استارلاینر آبی تنها یکی از گروه بزرگ لباس‌های فضایی هستند که برای مأموریت‌های آژانس‌های آینده استفاده یا توسعه داده می‌شوند. بیایید چند مثال بیاوریم: اسپیس ایکس لباس های پرتابی الهام گرفته از فیلم در فضاپیمای Crew Dragon خود دارد. فضانوردان Artemis 2 که در سال 2025 پرتاب می شوند، از سیستم بقای خدمه Orion (OCSS) الهام گرفته از ACES در داخل فضاپیمای خود استفاده خواهند کرد. تعدادی لباس فضایی جدید برای ایستگاه فضایی بین‌المللی و ماموریت‌های ماه آینده آرتمیس در دهه آینده در حال توسعه هستند.
چرا اینهمه پرونده قضایی؟ ولز پدروتی تاکید کرد که هر لباس فضایی باید “به گونه ای طراحی شود که با محیطی که انتظار می رود در آن کار کند” مناسب باشد. حوزه عوامل انسانی به موضوعاتی مانند توانایی فضانورد برای دسترسی به پانل ها و سوئیچ ها می پردازد.
ویلز پدرتی به طور منظم در کنار فضانوردان CFT ویلمور و ویلیامز کار می کند تا مطمئن شود لباس های فضایی راحت هستند، طی سال ها تکرار و توسعه. او افزود که ایستادن در کنار خدمه در اتاق کت و شلوار در روز پرتاب هیجان‌انگیز خواهد بود، اگرچه همه ابتدا روی ایمنی تمرکز خواهند کرد.
او گفت: “من انتظار دارم که ما چیزهای زیادی یاد بگیریم.” “اما ما کار و زمان زیادی را (از قبل) صرف کرده ایم تا مطمئن شویم نه تنها سیستم لباس، بلکه وسیله نقلیه نیز ایمن است. این اولویت شماره یک ما است. این به دنیا ثابت می کند که ما” برای پروازهای مکرر آماده هستید.”
