تلسکوپ هابل سی و چهارمین سالگرد سحابی دمبل رنگین کمانی را جشن گرفت (عکس)
به گزارش مجله نجم
اینکه بگوییم تلسکوپ فضایی هابل افسانه ای است، دست کم گرفتن است.
در طول 34 سالی که این تلسکوپ در مدار بوده است، تصاویری نفس گیر از کیهان تولید کرده است. چیزی که به عنوان مثال برجسته می شود، نماد است میدان فوق العاده عمیق هابل، با نام مستعار عمیق ترین نمای نور مرئی از جهان ما که تا کنون دیده شده است. به لطف تلسکوپ هابل، ستاره شناسان می دانند که جهان ما حدود 13.7 میلیارد سال سن دارد و بسیاری از کهکشان ها سیاهچاله های بسیار پرجرم را در مراکز خود میزبانی می کنند. به دلیل این نگاه به کیهان، دانشمندان همچنین توانسته اند این ماده مرموز را نقشه برداری کنند ماده تاریک سه بعدی.
مربوط: دانشمندان شهروندی بیش از 1000 سیارک جدید را در تصاویر قدیمی تلسکوپ هابل کشف کرده اند.
تیم ماموریت هابل ناسا در بیانیه ای گفت: “بیشتر اکتشافات هابل قبل از پرتاب انتظار نمی رفت.” بیانیه. “تلسکوپ فضایی پربارترین ماموریت اخترفیزیکی در تاریخ ناسا است. تقاضا برای استفاده از هابل به حدی است که در حال حاضر شش به یک از آن پیشی گرفته است.”
بنابراین، به مناسبت سی و چهارمین سالگرد هابل، اخترشناسان تصویر جدیدی از سحابی دمبل یا M76 گرفته اند که توسط تلسکوپ گرفته شده است، یک پوسته گازی دو لوبی در حال گسترش که توسط یک ستاره در حال مرگ در مرکز ریخته شده است.
M76 که در فاصله 3400 سال نوری از زمین در صورت فلکی پرسئوس قرار دارد، شبیه یک “بالون فشرده شده به دور کمر میانی” است که توسط حلقه درخشانی از گاز و غبار محدود شده است که ستاره مرکزی با تمام شدن سوخت از آن خارج می شود. این ستاره در دمای بیش از 130000 درجه سانتیگراد (250000 درجه فارنهایت) – تقریباً 24 برابر دمای سطح خورشید ما – می جوشد و آن را به یکی از داغ ترین بقایای ستاره ای شناخته شده تبدیل می کند.
همانطور که در تصویر هابل مشاهده میشود، لایههای بیرونی ستاره حلقهای دمبلشکل در اطراف آن تشکیل میدهند که میزبان گرههای متراکم بیشماری از گاز و غبار از 17 میلیارد کیلومتر تا 56 میلیارد کیلومتر (10.6 میلیارد مایل تا 34.8 میلیارد مایل) است. اطراف توده ای از حدود سه سیاره کامل زمینی. این احتمال وجود دارد که این حلقه توسط یک ستاره دوتایی شکل گرفته باشد، اگرچه خود ستاره همراه در هیچ تصویر هابل قابل مشاهده نیست. به گفته ناسا، یک نظریه این است که ستاره نامرئی ممکن است پاره شده و توسط ستاره مرکزی مصرف شده باشد.
مواد نشان داده شده در تصویر با سرعت دو میلیون مایل در ساعت به فضا پرتاب می شوند. این به اندازه کافی سریع است که از زمین تا ماه را در کمتر از هفت دقیقه طی کنید! تیم هابل در این بیانیه گفت.
اگرچه M76 به عنوان یک “سحابی سیاره ای” طبقه بندی می شود، اما با هیچ سیاره شناخته شده ای مرتبط نیست. عنوان A است نام اشتباه این امر به این دلیل به وجود آمد که اخترشناسانی که در قرن هجدهم از تلسکوپهای کوچکتر استفاده میکردند، این سحابیها را بهعنوان سیاره تفسیر کردند. با نگاه کردن به این تصویر، فراموش کردن این نکته سخت است که تلسکوپ هابل درست بالای جو زمین قرار دارد و در فاصله 320 مایلی (515 کیلومتری) بالاتر از سطح سیاره ما می چرخد. برای جلوگیری از مکش تدریجی تلسکوپ به جو زمین، چندین بار در طول سال ها به مدارهای کمی بالاتر رانده شده است. تلسکوپ”برای سرویس دهی طراحی شده استپس از بازنشستگی شاتل فضایی در سال 2011، مجدداً توسط فضانوردان به عنوان بخشی از برنامه شاتل فضایی ناسا مورد بازدید قرار گرفت.
ناسا برآوردها این تلسکوپ حداقل تا اواخر سال 2020 کار خواهد کرد. در یک دهه آینده، آژانس قصد دارد یک ماژول نیروی محرکه را به تلسکوپ متصل کند تا بازگشت کنترل شده به اقیانوس آرام را تسهیل کند، یا تلسکوپ را به مداری بالاتر براند تا آن را برای مدت طولانیتری در ارتفاع نگه دارد.