به گزارش مجله نجم
نوامبر گذشته، زمانی که ناسا فضاپیمای لوسی هنگامی که از کنار اولین هدف رسمی خود از سیارکی به نام دینکنیش عبور کرد، متوجه شد که صخره فضایی نه یکی است، نه دوتا، بلکه… سه سنگ ها در کنار هم قرار گرفته اند. در حالی که دانشمندان از ردیابی SLAM، ماهواره طبیعی دینکنیش شگفت زده شدند، از کشف اینکه SLAM خود در واقع دو جسم است که با هم ذوب شده اند، شوکه شدند.
دینکینش (که در زبان آمهری به معنی “عالی” است) به طور تصادفی به عنوان یک بستر آزمایشی مهندسی برای سیستم ردیابی پایانه لوسی انتخاب شد، که به فضاپیما اجازه می دهد تا سیارک را به طور مستقل مکان یابی کند و آن را در محدوده دید خود نگه دارد. دانشمندان گفتند که الزامات محافظه کارانه ای در مورد پایداری کاوشگر دارند.
جان اسپنسر، معاون دانشمند پروژه برای این مأموریت در موسسه تحقیقات جنوب غربی (SwRI) در تگزاس گفت: «ما این الزامات را کاملاً از بین بردیم. ما تصاویر واضحی را در طول برخورد نصب کردیم.
مربوط: یک ماه دوگانه عجیب در حال گردش به دور سیارک دینکی کشف شد و اکنون نامی دارد
هال لویسون، محقق اصلی این ماموریت در SwRI، افزود: «تقریباً از هر نظر بسیار بهتر از آنچه ما انتظار داشتیم کار کرد.
در اوایل این ماه، اسپنسر، لویسون و سایر اعضای این ماموریت نتایج اولیه این رویارویی وحشتناک را با دانشمندان به اشتراک گذاشتند که اطلاعات زیادی به دست آورد. آنها در سخنرانی در کنفرانس علوم قمری و سیاره‌ای (LSPC) در تگزاس گفتند که دینکنیش و سیلام تقریباً هم سن هستند، برآمدگی‌های مشابهی در استوا دارند – که نشان‌دهنده ریزش انبوه و بازنشستگی است – و متحمل ضربه‌های ملایمی می‌شوند که دهانه‌های قابل تشخیص را پشت سر گذاشته‌اند. . سیمون مارچی، معاون محقق اصلی این ماموریت در SwRI گفت: جای تعجب نیست که سنگ های فضایی احتمالاً قطعاتی از سنگ های بزرگتر هستند.
او گفت: «این اساساً اجتناب ناپذیر است. اجسام بزرگتر از 62 مایل (100 کیلومتر) به احتمال زیاد اجرام تک یاخته ای هستند در حالی که اجسام کوچکتر به احتمال زیاد در اثر برخورد نابود می شوند. زمان، او گفت. دینکنیش تنها 0.5 مایل (790 متر) عرض دارد، در حالی که هر لوب در سلام 0.15 مایل (220 متر) عرض دارد، بنابراین “لزوما باید بخشی از اجسام بزرگتر باشد”.
از دهانه‌های بزرگی که روی سنگ‌های فضایی پیدا شده‌اند، دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که دینکنیش ۷ میلیون سال و سلام حدود ۲ میلیون سال قدمت دارند. آنها می گویند جالب است که دینکنیش و سلام تفاوت سنی زیادی ندارند (از نظر کیهان شناسی، 5 میلیون سال در مقایسه با سن ما 4.5 میلیارد سال یک نسیم است). منظومه شمسی).
مارکی گفت: “این ممکن است به ما چیزهای اساسی در مورد شکل گیری این اشیا بگوید و ممکن است فرآیندهای مختلف مسئول دینکنیش و اسلم باشند.”
دو لوب صلح در برابر یکدیگر قرار می گیرند و بر ماهیت دوتایی ارتباط آنها تأکید می کنند، اما مرزهای به ظاهر ظریف آنها در طول برخورد کوتاه لوسی در سایه باقی می ماند. مارکی درباره سلام گفت: «این سنگ بسیار ضعیفی است.
بسیاری از ویژگی‌هایی که دانشمندان روی سطوح سیارک مشاهده می‌کنند را می‌توان با «اثر YORP» توضیح داد، که زمانی اتفاق می‌افتد که سیارک مقداری نور خورشید را جذب می‌کند و دوباره آن انرژی را به‌عنوان تابش ساطع می‌کند، که سپس یک رانش خفیف ایجاد می‌کند که به دور سنگ فضایی می‌چرخد. . تپه ها در استوای دیمورفوس قابل مشاهده هستند دیدیموسبه عنوان مثال، تصور می‌شود که آنها انباشته‌ای از مواد هستند که پس از سقوط آن مواد در طول این چرخش، انباشته شده‌اند.
ادوارد برهاوس از لاکهید مارتین در کلرادو گفت: «در این سیستم کوچک، ما شاهد فرآیندهای فوق‌العاده پیچیده‌ای هستیم.
ماموریت لوسی که در اکتبر 2021 راه اندازی شد، از آگوست 2027 در لیست هدف اصلی خود، تروجان ها، بازدید خواهد کرد. این تروجان ها در دو دسته به جلو و عقب می روند. سیاره مشتریبه دور آن بچرخد خورشید. از سال 2027 تا 2033، لوسی هشت سیارک تروجان را مطالعه خواهد کرد که دانشمندان امیدوارند سرنخ هایی در مورد ایجاد منظومه شمسی ما و شاید پیدایش حیات در آنها جمع آوری کنند. زمین.
تا آن زمان، دانشمندان در خانه بدون شک مشغول مطالعه داده های لوسی در مورد سیستم دینکنیش هستند که به طور تصادفی کشف شده است، و سعی می کنند داستان شکل گیری و تکامل آن را جمع آوری کنند.
کیت نول، دانشمند پروژه در دانشگاه کالیفرنیا، کالیفرنیا، گفت: «این واقعیت که این شی تصادفی بسیار جالب و عجیب بود. ناسا مرکز پرواز فضایی گدارد در مریلند، “یا ما فوق العاده خوش شانس بوده ایم یا به طور کلی پیچیدگی بیشتری در این چیزهای کوچک وجود دارد. سیارک ها “از آنچه فکر می کردیم.”
